Als het aan de kat lag...

...vindt

...kookt

Sinds kort komt er een reclamespot op tv waarin een kattenbezitster vertelt dat haar kat Timmie 'nu ook met vriendjes uit de buurt eet'. Dat is dus hip? Dat je kat met vriendjes uit de buurt eet?
Persoonlijk heb ik het niet zo op katten en eigenlijk al helemaal niet op mensen die de term 'eten met vrienden' dagelijks uit hun mond laten rollen. Die dan bij hun riante eethoek staan, over de tafel wrijven en zeggen: "Nou, en hier eten we dan regelmatig met vrienden". Want in werkelijkheid wordt er vaker met het gezin (of delen van het gezin) gegeten, dan met vrienden. Maar dat zeg je dan niet. Nee, dat is te normaal, te dagelijks.

Zelf eet ik het vaakst met mijn dochtertje samen. Wat dan inhoudt dat ik haar eten geef en daarna zelf eet. Dus eigenlijk is het niet 'samen eten', maar 'enigszins tegelijk eten'. Dat gaat meestal goed, maar soms ook zo:

Dit was couscous met tomaat en courgette

Terug naar het 'eten met vrienden'-punt. Dat doe ik ook wel, soms. Het loopt meestal uit de hand bij mij. Dan heb ik teveel ideeën en teveel leuke nieuwigheidjes in m'n hoofd en dan krijg je bijvoorbeeld een dessert als hieronder.

Le grand dessert! Van links naar rechts: geitenkaas met een balsamico-uitje, crème brulee met zoethout, trekdropijs, bloedsinaasappel-earlgrey-gelei met gemberroom, pure chocoladeganache met fivespice en amandel, mango met gerookte thee-yoghurt en witte chocoladecake met knettersnoep.

De bedoeling was/is om ook echt van links naar rechts te eten. Het kaasdessert komt dan direct na het hoofdgerecht. Crème brulee met zoethout en trekdropijs is een duo en komt van hier. Het duo valt vrij zwaar (kleine porties!), vandaar dat ik daarna een frisse gelei van bloedsinaasappel en earl grey thee serveer. Dan komt er weer een iets zwaarder dessert: pure chocoladeganache. De mango daarna frist weer op. Het witte chocoladecakeje met knettersnoep kan ook prima mee door naar de koffie. Voilà!