Want vroegah...
...hadden we nog een oranje keuken.
...hadden we nog cd's. Aan de muur, nog wel! En sommigen van ons hadden minder haar dan nu. En anderen juist veel meer...
...hadden we nog een groene stoel en boxen op wieltjes.
...stond de bank nog voor het raam.
...hadden we een zwart kastje en een oranje kastje.
...hadden we (ongeveer) grijze stoelen (en een oranje kastje dus).
...hadden we een hangend dressoir en een limoengroene boedha (en een megavette paillettenlegging!).
...hadden we iets teveel printjes (stoel, kleed, carpet, speelmat) en bakjes aan de muur.
Bakjes?
Ja, bakjes. Met deksels.
Dat zag er dan zo uit:
En met kerst was het dan zo: <excusez moi voor de donkere foto's; dit is twee fototoestellen geleden>
De afgelopen twee jaar hing ik er ook nog slingers tussen, zodat je echt de contouren van een dennenboom zag.
Een, soort van, kerstboom dus. Officieel was onze 'boom' ook bedoeld als adventkalender. Dat werkte zo:
►Er zijn vierentwintig bakjes, alle bakjes zijn genummerd (zie foto hieronder).
►Dennis deed cadeautjes voor mij in de bakjes met een even nummer, ik deed cadeautjes voor hem in de bakjes met oneven nummers.
►Een cadeautje mocht iets gekochts zijn, maar ook een gedichtje of iets geknutseld. Ook briefjes met verwijzingen waren toegestaan. Bijvoorbeeld: 'kijk in de meest rechtse la in de keuken'. Daar lag dan een cadeautje dat niet in een bakjes paste.
►Op 1 december maakte Dennis het eerste bakje open, op 2 december ik het bakje met nummer 2, enzovoorts.
►Cadeautje eruit, kerstbal (o.i.d.) erin!
Heel leuk, hoor. Zo'n adventkalender. Maar we hebben dit maar één keer zo gedaan. Misschien dat het tijd wordt voor een nieuwe decembertraditie hier in Huize Meijs.
Morgen meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten